Πόσο Μακριά Ακόμα;(in English, Greek subtitles)

Η ταινία έχει διάρκεια 40 λεπτά — The film lasts 40 minutes — Le film dure 40 minutes

How Much Further? (Video in English)

C’est encore loin? (in English, Greek subtitles)

Γυρισμένο στην Αθήνα μεταξύ Οκτωβρίου 2011 και Φεβρουαρίου 2012, εν μέσω της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής αναταραχής, το ντοκιμαντέρ δίνει βήμα στις φωνές εκείνων που έχουν εγκαταλείψει το Αφγανιστάν, τη Σομαλία ή το Σουδάν ελπίζοντας να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη.
Μετά από μήνες ή ακόμη και χρόνια στο δρόμο, φτάνουν στην Ελλάδα, μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός αντιμετωπίζει το πλήρες βάρος της οικονομικής κρίσης και τα συστήματα ασύλου και υποδοχής είναι εντελώς δυσλειτουργικά. Οι περισσότεροι άνθρωποι δε βλέπουν άλλη επιλογή από το να πάρουν να το δρόμο και πάλι με την ελπίδα να φτάσουν σε μια χώρα που θα μπορεί να τους δεχτεί και να εξετάσει το αίτημά τους για άσυλο. Αλλά, από τη στιγμή που έχουν εισέλθει στην Ελλάδα, είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να εγκαταλείψουν τη χώρα λόγω των ευρωπαϊκών πολιτικών που τους εγκλωβίζουν νομικά στην Ελλάδα.
Το ντοκιμαντέρ είναι ο καρπός της συνεργασίας μεταξύ ECRE (European Council on Refugees and Exiles), του Ελληνικού Φόρουμ Προσφύγων ( Greek Forum of Refugees) και του κινηματογραφιστή Matthias Wiessler, και υποστηρίζεται από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για την Ενσωμάτωση και τη Μετανάστευση (EPIM).

Μετά από τις ταυτόχρονες πρεμιέρες στις Βρυξέλλες και Αθήνα για την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων (20 Ιουνίου), το «Πόσο Μακριά Ακόμα;» έχει ήδη παρουσιαστεί σε 2 άλλες προβολές μέχρι στιγμής, στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκής Πολιτικής και στους μαθητές του Δικτύου Οδυσσέας στο Θερινό Σχολείο Ευρωπαϊκού Δικαίου και Πολιτικής για τη Μετανάστευση και το Άσυλο.
Αυτοί οι άνδρες, οι γυναίκες και οι οικογένειες έχουν, ως επί το πλείστον, ξοδέψει όλες τις οικονομίες τους για το μακρύ ταξίδι τους, το οποίο τους οδήγησε στην Ευρώπη, με τους περισσότερους ανθρώπους να πληρώνουν λαθρεμπόρους να περάσουν τα σύνορα. Μπορούν να βρεθούν σε μεγάλη ένδεια στην Αθήνα, η οποία έχει μόλις 1.000 θέσεις υποδοχής για πάνω από 9.000 αιτούντες άσυλο το 2011 και μόνο. Με καμία ελπίδα να φύγουν από την Ελλάδα νόμιμα και με ασφάλεια, χωρίς την ελπίδα της ζωής με αξιοπρέπεια στην Ελλάδα, χωρίς ελπίδα επιστροφής στις χώρες τους και σε ένα ευμετάβλητο περιβάλλον γεμάτο από κοινωνικές εντάσεις και με την ξενοφοβία σε άνοδο, μαζεύονται όπου μπορούν και περιμένουν ελπίζοντας να βρούνε έναν τρόπο να φύγουν.
Το ‘Πόσο Μακριά Ακόμα;’ (How Much Further?) είναι μια «ταινία δρόμου» τοποθετημένη στην Αθήνα. Από κρυμμένα διαμερίσματα, κατοικίες κοινοτήτων των προσφύγων και δημόσια πάρκα, οι πρόσφυγες μας λένε τις ιστορίες τους για το πώς ζουν και παρουσιάζουν τις λύσεις τους. Εκπρόσωποι από αρμόδια θεσμικά όργανα, πολιτικοί και εκπρόσωποι οργανισμών προσθέτουν σχόλια και τις λύσεις τους για την κρίση.

http://www.ecre.org/component/content/article/67-films/288-how-much-further.html
Source video:
http://vimeo.com/46319686
The source video is uploaded to vimeo with a public Attribution-NonCommercial 3.0 Unported (CC BY-NC 3.0) Creative Commons License by its creator Matthias Wiessler

Category: Nonprofits & Activism

License: Standard YouTube License

Short Link: http://wp.me/pcPJ9-ON

–

–

Πόσο Μακριά Ακόμα;(in English, Greek subtitles)

 

Ας μιλήσουμε για «φράχτες» ή ο Όργουελ ΖΕΙ!

–

Ας μιλήσουμε για «φράχτες» ή ο Όργουελ ΖΕΙ!

–

–

 

Κι αν η μετανάστευση άλλαζε στρατόπεδο;

©-ΑνθρωποΓεωγραφίες

 

Οι απρόσκλητοι, Jeremy Harding

The Uninvited: Refugees at the Rich Man’s Gate (Οι Απρόσκλητοι: Πρόσφυγες στην Πόρτα του Πλούσιου)

Βιβλιοπαρουσίαση της Θεοπίστης-Ελένης  Πασχαλάκη, 7ο εξάμηνο, Νοέμβριος 2010.

Το βιβλίο προσπαθεί να ρίξει φως  στις ελάχιστα γνωστές ζωές και στους κόσμους αυτών που προσπαθούν να κρυφτούν από τους προβολείς της αστυνομίας σε κάποια Ιταλικά λιμάνια , αυτών που ρίχτηκαν από λαθρέμπορους στη θάλασσα , όταν οι δεύτεροι προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την αστυνομία, αυτών που πέθαναν από ασφυξία μέσα σε φορτηγά κάτω από τη Μάγχη ή που πέθαναν από  δίψα προσπαθώντας να περάσουν τη Σαχάρα.
Ιστορίες , που ο συγγραφέας γνώρισε κατά τις συνεντεύξεις μεταναστών  και προσφύγων στο  Μαρόκο, την Ισπανία, την Ιταλία, το Κοσσυφοπέδιο, την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας  και στην  Αλβανία, ώστε να γίνουν  κατανοητές οι δυσκολίες που οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζουν  για να καταφέρουν να περάσουν τις πύλες και τείχη του φρουρίου «Ευρώπη». Λόγοι που σπρώχνουν τους ανθρώπους στη μετανάστευση, είναι η ανεργία, η ακραία φτώχεια , τα  ολοκληρωτικά πολιτικά καθεστώτα. Τα δίκτυα διακίνησης λαθρομεταναστών, που συχνά συνδέονται με οργανώσεις τύπου μαφίας, αποτελούν τον κυριότερο  τρόπο για να εισέλθουν στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από τη μια οι οικονομικοί μετανάστες  που θέλουν να βελτιώσουν τη ζωή τους   κι από την άλλοι οι  αιτούντες άσυλο  πρόσφυγες.
Κατέγραψε   πολυάριθμες μαρτυρίες των μεταναστών  στο Κέντρο Προσφύγων Calamocarro Center στην Ceuta. Παρόλο που η ισπανική αστυνομία περιπολεί  στα τείχη γύρω από τη Ceuta, είναι  εντυπωσιακό το θάρρος των μεταναστών από την Αφρική και η δύναμη της θέλησης τους, ώστε τα τείχη να αποδεικνύονται  αναποτελεσματικά για την πρόληψη της εισόδου τους. Η Ιταλία και η Ισπανία είναι δύο από τα πιο σημαντικά σημεία εισόδου στην Ευρώπη για παράνομους μετανάστες και επομένως υπόκεινται σε πολύ στενή και αυστηρή παρακολούθηση.   Για εκείνους που προέρχονται από τη Δυτική Αφρική, υπάρχουν δύο κύριοι άξονες της μετανάστευσης, οι οποίοι ελέγχονται από λαθρέμπορους: ο δυτικός άξονας, μέσω του οποίου οι άνθρωποι φτάνουν στη Ceuta ή τη Melilla και στη συνέχεια επιχειρούν να διασχίσουν τη Μεσόγειο, και ο ανατολικός μέσω της Λιβύης και της Τουρκίας ή του Λίβανου, πριν επιχειρήσουν να εισέλθουν στην Ευρώπη, παράλληλα με πολυάριθμους Κούρδους,  Κοσοβάρους,  Τούρκους, Ιρακινούς, Αλβανούς, ακόμη και Κινέζους. Πάνω στα σκάφη τόσο της Ισπανικής Guardia Civil όσο και της Ιταλικής  Guardia di Finenza, ο  συγγραφέας έγινε μάρτυρας πολλών περιστατικών.
Το βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη ,   το ένα αφιερωμένο στους πρόσφυγες και το άλλο στους οικονομικούς  μετανάστες. Το πρώτο περιλαμβάνει την ιστορία των προσφυγικών ρευμάτων στην Ευρώπη από το 1920 μέχρι σήμερα. Επίσης αναλύει τις σημερινές τάσεις σε ό, τι αφορά το άσυλο, τις πολιτικές και τη σταδιακή απώλεια της σημασίας των προγραμμάτων όπως το πρόγραμμα μετεγκατάστασης των προσφύγων της Ύπατης Αρμοστείας.    Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, ο Ganding συζητά τη σημασία των εμβασμάτων για τις οικονομίες των χωρών αποστολής, αναλύει τους κύριους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι μεταναστεύουν και προχωράει στην   παροχή στατιστικών στοιχείων που αφορούν τις νέες μορφές φτώχιας   και του κοινωνικού αποκλεισμού , την   αύξηση του επιπέδου των εθνοτικών συγκρούσεων  και μια τάση  εμφάνισης ρατσισμού  και εχθρικής συμπεριφοράς εκ μέρους των αυτόχθονων πληθυσμών.
Η βασική κριτική που ασκείται στο βιβλίο   είναι για το ότι δεν προτείνονται  συγκεκριμένες λύσεις  που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος. Ωστόσο, τονίζεται η ανάγκη να ενισχυθεί η συνεργασία με τις χώρες προέλευσης των οικονομικών μεταναστών, προκειμένου να ξεπεραστεί η κατάσταση αυτή και να σχεδιαστούν ρεαλιστικές πολιτικές που να αποσκοπούν στην προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης.  Η απομόνωση των μεταναστών σίγουρα δεν θα δώσει λύση στο πρόβλημα.
Το βασικό πλεονέκτημα αυτού του βιβλίου  είναι η  προσεκτική ανάλυση της εξέλιξης της Ευρώπης στην οποία ζούμε σε ό,τι αφορά το ρόλο της ως φιλοξενούσας  κοινωνίας για  μετανάστες.  Προκειμένου να αντιμετωπιστεί το ζήτημα  των πολιτικών μετανάστευσης σε επίπεδο ΕΕ,   η βιωσιμότητα της σημερινής διωκτικής πολιτικής  των μεταναστευτικών ροών είναι αμφισβητήσιμη, και μπορεί, μακροπρόθεσμα, να οδηγήσει σε μια κατάσταση πολύ πιο δυσεπίλυτη.  Αντιμετωπίζουμε σήμερα υψηλότερα ποσοστά θανάτου, την ποινικοποίηση των παράνομων προσώπων, τον αποκλεισμό των μεταναστών, την ενίσχυση των εγκληματικών δικτύων που ωφελούνται από τη σημερινή κατάσταση και την καταστροφή του κοινωνικού ιστού των κοινωνιών μας.

Ο συγγραφέας Jeremy Harding, είναι μέλος του London Review of Books
Έχει γράψει τα βιβλία:
–Small Wars, Small Mercies: Journeys in Africa’s Disputed Nations
-The Uninvited: Refugees at the Rich Man’s Gate, το οποίο αρχικά δημοσιεύτηκε στην LRB και τιμήθηκε με το βραβείο δημοσιογραφίας Martha Gellhorn (2001)
–Mother Country, 2006

©-ΑνθρωποΓεωγραφίες