–
Slavery in the Modern Age and the Triangular Trade
L’Esclavage dans l’Ere Moderne et le Commerce Triangulaire
© Μετάφραση, επιμέλεια, τεκμηρίωση, μοντάζ — Translation, documentation, editing, montage — Traduction, édition, documentation, montage: ΑνθρωποΓεωγραφίες
Το πιο γνωστό τριγωνικό σύστημα εμπορικών συναλλαγών είναι το διατλαντικό δουλεμπόριο, που λειτούργησε από τα τέλη του 16ου έως τις αρχές του 19ου αιώνα, μεταφέροντας σκλάβους, σοδειά διαφόρων ειδών, και βιομηχανικά προϊόντα μεταξύ της Δυτικής Αφρικής, της Καραϊβικής ή αμερικανικές αποικίες και τις ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις. Κάποτε οι αποικίες της βρετανικής Βόρειας Αμερικής, ειδικά της Νέας Αγγλίας, αντικαθιστούσαν την Ευρώπην. Η χρήση των Αφρικανών σκλάβων ήταν θεμελιώδης για την ανάπτυξη αποικιακών καλλιεργειών, οι οποίες εξάγοντο στην Ευρώπη. Ευρωπαϊκά προϊόντα, με τη σειρά τους, ανταλλάχθηκαν με Αφρικανούς σκλάβους, οι οποίοι στη συνέχεια δια θαλάσσης δυτικά από την Αφρική στην Αμερική, το λεγόμενο μεσαίο πέρασμα.–
Ένα κλασικό παράδειγμα είναι το εμπόριο της ζάχαρης (συχνά σε υγρή μορφή, η μελάσα) από την Καραϊβική προς την Ευρώπη ή τη Νέα Αγγλία, όπου αποστάζεται σε ρούμι. Τα κέρδη από την πώληση της ζάχαρης, χρησιμοποιούνται για την αγορά βιομηχανικών προϊόντων, τα οποία στη συνέχεια μεταφέρονται στη Δυτική Αφρική, όπου ανταλλάσσονταν με σκλάβους. Τους σκλάβους στη συνέχεια τους έφερναν στην Καραϊβική για να πωληθούν στις φυτείες της ζάχαρης. Στη συνέχεια, τα κέρδη από την πώληση των δούλων, τα χρησιμοποιούσαν για να αγοράσουν περισσότερη ζάχαρη, η οποία έπρεπε να αποσταλεί στην Ευρώπη, κλπ. Το ίδιο το ταξίδι έπαιρνε πέντε έως δώδεκα εβδομάδες.–
–
Το πρώτο σκέλος του τριγώνου ήταν από κάποιο ευρωπαϊκό λιμάνι προς την Αφρική, προς την οποία τα πλοία μετέφεραν προμήθειες για πώληση ή ανταλλαγή, όπως χαλκό, υφάσματα, μπιχλιμπίδια, χάντρες, όπλα και πυρομαχικά. Όταν το πλοίο έφθανε, το φορτίο του πωλείτο ή ανταλλάσσονταν με σκλάβους. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος, το πλοίο έκανε το ταξίδι του Μεσαίου Περάσματος, από την Αφρική προς τον Νέο Κόσμο. Πολλοί σκλάβοι έχασαν τη ζωή τους από αρρώστιες στα ασφυκτικά «παστωμένα» αμπάρια των πλοίων. Μόλις το πλοίο έφθανε στο Νέο Κόσμο, οι επιζώντες σκλάβοι πωλούντο στην Καραϊβική ή τις αμερικανικές αποικίες. Τα πλοία ήταν τώρα έτοιμα να καθαριστούν επιμελώς, να στεγνώσουν, και να φορτωθούν με αγαθά για το ταξίδι της επιστροφής δηλ. το τρίτο σκέλος μέχρι το λιμάνι της «πατρίδας». Από τις Δυτικές Ινδίες τα κύρια φορτία εξαγωγών ήταν η ζάχαρη, το ρούμι, και η μελάσα, από τη Βιρτζίνια, ο καπνός και η κάνναβη. Το πλοίο στη συνέχεια επέστρεφε στην Ευρώπη για να ολοκληρωθεί το τρίγωνο.
–
Ωστόσο, λόγω των πολλών μειονεκτημάτων που αντιμετώπιζαν τα δουλεμπορικά πλοία σε σύγκριση με άλλα εμπορικά πλοία, συχνά επέστρεφαν στο λιμάνι της χώρας τους μεταφέροντας κάποια λίγα εμπορεύματα που ήταν άμεσα διαθέσιμα στην Αμερική και γεμίζοντας ένα μεγάλο μέρος ή το σύνολο της χωρητικότητάς τους με έρμα. Άλλα μειονεκτήματα περιλάμβαναν την χωρητικότητα των πλοίων για τη μεταφορά όσο το δυνατόν περισσότερων σκλάβων, που όμως δεν ήταν ιδανική για την μεταφορά του μέγιστου όγκου προϊόντων. Υπήρχαν επίσης καθυστερήσεις στη διάρκεια του πλου, καθιστώντας πρακτικά αδύνατο να προγραμματιστούν συναντήσεις στην Αμερική, πράγμα που σημαίνει ότι τα δουλεμπορικά πλοία συχνά έφτασε στην Αμερική εκτός εποχής σοδειάς. Αντ ‘αυτού, οι καλλιέργειεςτων φυτειών μεταφέρονταν κυρίως με ξεχωριστό στόλο, που έπλεε μόνο από την Ευρώπη προς την Αμερική και πίσω. Η Νέα ΑγγλίαΝέα Αγγλία επωφελήθηκε επίσης από το τριγωνικό εμπόριο, καθώς πολλοί έμποροι από τη Νέα Αγγλία, ιδιαίτερα στο κράτος του Rhode Island, αντικατέστησαν την Ευρώπη στο τρίγωνο. Η Νέα Αγγλία έκανε επίσης ρούμι από ζάχαρη και μελάσα της Καραϊβικής, το οποία απέστελλαν στην Αφρική, καθώς και στην ενδοχώρα του Νέου Κόσμου.
Τα δουλεμπορικά πλοία που έφευγαν από την Αφρική για την Αμερική, περιείχαν εκατοντάδες σκλάβων, σφικτά «συσκευασμένων» σε φρικτές συνθήκες, καθ’ οδόν προς το νέο τους «σπίτι».
Μόλις το δουλεμπορικό έφτανε στην Αμερική, έπρεπε να ξεφορτώσει τους σκλάβους και να φορτώσει ένα ή περισσότερα προϊόντα: μελάσα, ρούμι, ζάχαρη, ή καπνό και στη συνέχεια να βάλει πλώρη για τη Μεγάλη Βρετανία, ώστε να ολοκληρώσει το τρίγωνο. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι δεν έκαναν όλα τα δουλεμπορικά αυτή τη γιγαντιαία τριγωνική διαδρομή. Πολλά πλοία έκαναν Αμερική προς την Αφρική και αντίστροφα ή από την Αγγλία για να Αφρική και αντίστροφα.
Μερικά δουλεμπορικά πλοία που έρχονταν στην Αμερική έπλεαν κατ’ευθείαν στα λιμάνια κατά μήκος της ανατολικής ακτής, αν και μερικά σταματούσαν στην Καραϊβική ή τη Βραζιλία, όπου υπήρχαν μεγάλες φυτείες με σκλάβους.
Ο αριθμός των Αφρικανών που στάλθηκαν ως σκλάβοι στην Αμερική συντηρητικά εκτιμάται σε 10 εκατομμύρια. Ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει τις χιλιάδες που έχασαν τη ζωή τους στο ταξίδι. Ορισμένες εκτιμήσεις έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το 15% - 25% των Αφρικανοί πέθαναν στο ταξίδι. Το δουλεμπόριο έχει μια ιστορία εκατοντάδων ετών. Το 1807 κηρύχθηκε παράνομο στην Αμερική, όμως συνεχίστηκε για πολλά χρόνια ακόμη μετά από αυτό.
Η ανακάλυψη της ανατολικής ακτής της Αφρικής και η κατάκτηση και αποικιοποίηση της Αμερικής από τους Ευρωπαίους στα τέλη του 15oυ αιώνα οδήγησε σε μια άνθιση του δουλεμπορίου και σε βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών από την Αφρική στην Αμερική για περίπου 3 αιώνες.
Κυρίως οι Πορτογάλοι αλλά και οι Ισπανοί κάλυπταν τις ανάγκες σε εργατικό δυναμικό στον Νέο Κόσμο (Αμερική) με τη μεταφορά Αφρικανών. Το 15oαιώνα πωλητές δούλων από την κεντρική Αφρική σε αγορές της Μέσης Ανατολής και των Ινδιών ήταν Άραβες έμποροι. Οι ίδιοι αυτοί έμποροι διακινούσαν και Ευρωπαίους δούλους που είχαν αιχμαλωτιστεί από πειρατές σε επιδρομές στη νότια Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Στη Λατινική Αμερική υποδουλώθηκαν αρχικά από τους Πορτογάλους και τους Ισπανούς οι ντόπιοι πληθυσμοί, οι Ινδιάνοι. Οι ιθαγενείς της Αμερικής (Ινδιάνοι) αποδεκατίστηκαν σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, λόγω της εξαντλητικής εργασίας και των βασανιστηρίων, επειδή έπρεπε να εκχριστιανιστούν, αλλά και εξ αιτίας των ασθενειών που μεταφέρθηκαν από την Ευρώπη. Έπειτα από αυτό, άρχισε η βίαιη εισαγωγή Αφρικανών, των οποίων απόγονοι είναι οι σημερινοί μαύροι (Αφροαμερικανοί) κάτοικοι της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής. Κατά το 16oαιώνα αρχίζει να συμμετέχει στο δουλεμπόριο και η Βρετανία, η οποία με πολεμικές ενέργειες αμφισβητεί το «προνόμιο» της Πορτογαλίας να προμηθεύει την Αμερική με δούλους. Αρωγοί των Εγγλέζων σ’ αυτή την προσπάθεια ήρθαν οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί, οι Δανοί και οι άποικοι της Βόρειας Αμερικής. Το 1713, η Βρετανία απέσπασε τελικά το αποκλειστικό δικαίωμα να προμηθεύει η εταιρία British South Sea Company την αμερικάνικη ήπειρο με σκλάβους. Οι πρώτοι Αφρικανοί σκλάβοι έφτασαν το 1619 στο Jamestown (Virginia) της Βόρειας Αμερικής. Η νομική θέση αυτών των ανθρώπων περιγραφόταν ως limited servitude (περιορισμένη δουλεία) και ήταν όμοια με αυτή λευκών και ιθαγενών (ερυθρόδερμων) δούλων. Στα έτη 1641 στο Massachusetts, το 1650 στο Connecticut και το 1661 στη Virginia αποφασίστηκαν οι πρώτοι νόμοι για τη δουλεία που αφορούσαν τη μεταχείριση δούλων που είχαν δραπετεύσει. Στο δεύτερο μισό του 17oυ αιώνα αναπτύχθηκε στις νότιες επαρχίες της Βόρειας Αμερικής το σύστημα των μεγάλων αγροκτημάτων (φυτείες), το οποίο απαιτούσε τεράστιο αριθμό εργατικών χεριών. Έτσι άρχισε η μαζική εισαγωγή μαύρων δούλων από την Αφρική. Μερικές παράλιες πόλεις των σημερινών ΗΠΑ αναπτύχθηκαν αρχικά ως δουλεμπορικά κέντρα. Στις βόρειες επαρχίες των αγγλικών αποικιών απασχολούνταν οι μαύροι κυρίως στις οικιακές και αγροτικές εργασίες, στις νότιες επαρχίες όμως κυρίως στις φυτείες. Σταδιακά έγινε η παρουσία των (άμισθων) δούλων στις φυτείες οικονομικός παράγων, χωρίς τον οποίο η αγροτική παραγωγή δεν ήταν ανταγωνιστική. Έτσι, την εποχή του πολέμου της αμερικάνικης ανεξαρτησίας (1776-1783) οι μαύροι είχαν μετατραπεί με ειδικούς σκληρούς νόμους σε «δούλους με πλήρη εξάρτηση» από τον κύριό τους, για τους οποίους αυτός είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου – μια επιστροφή στις συνθήκες της αρχαίας Ρώμης. Στα τέλη του 18oυ αιώνα εκτελούσαν τα εγγλέζικα εμπορικά πλοία ταξίδια για την κάλυψη του λεγόμενου «τριγωνικού εμπορίου»: μετέφεραν από τα βρετανικά λιμάνια, κυρίως το Λίβερπουλ, μέταλλα, υφάσματα και όπλα στη βάση του Cape Coast στη σημερινή Γκάνα της Δυτικής Αφρικής.Από εκεί παραλάμβαναν νεαρούς νέγρους, τους οποίους στοίβαζαν στα αμπάρια του πλοίου και τους παρέδιδαν, όσους επιζούσαν, σε δουλεμπόρους στα νησιά της Καραϊβικής.
Επιστρέφοντας δε πάλι στα βρετανικά λιμάνια μετέφεραν ζάχαρη, καπνό κ.ά. Εκτιμάται ότι στα πλαίσια αυτού του τριγωνικού εμπορίου μεταφέρθηκαν περί τα 13 εκατομμύρια Αφρικανοί στην αμερικάνικη ήπειρο.Κάποια υποτυπώδη δικαιώματα των δούλων της Αμερικής που προέβλεπαν οι νόμοι στις ΗΠΑ, π.χ. ιατρική περίθαλψη στο γήρας, αν έφταναν ποτέ σε τέτοια ηλικία, δυνατότητα επιλογής δικηγόρου, αλλά και το δικαίωμα για χριστιανική κατήχηση, ήταν στην πραγματικότητα κενό γράμμα. Αυτό που διαφοροποιούσε τους μαύρους του 18ου αιώνα στον αμερικάνικο Νότο από τους αρχαίους δούλους ήταν το δικαίωμα να δημιουργούν οικογένεια και να διαθέτουν ιδιωτική περιουσία, πάντα όμως με τη σύμφωνη γνώμη του κυρίου τους.
Η ζωή των μαύρων στον αμερικάνικο Νότο περιγράφεται, εκτός από χρονικογράφους της εποχής και από πολλούς λογοτέχνες (Harriet Beecher Stowe (1811-1896, που ήταν κατά της δουλείας): Η καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά ή η Ζωή με τους Ταπεινούς, 1852), οι οποίοι μετέφεραν σε όλο το μορφωμένο κόσμο (τότε περίπου η Ευρώπη), ιδίως κατά το 19ο αιώνα, τις πληροφορίες για τα συμβαίνοντα στην Αμερική.
Οι περιγραφές αυτές αναφέρονται σε εγκλήματα χωρίς κυρώσεις από λευκούς κτηματίες αλλά και εργάτες, όπως ομαδικοί βιασμοί κοριτσιών και γυναικών, σφράγισμα δούλων με πυρακτωμένο σίδερο, μαζικές εκτελέσεις δραπετών κτλ. Μέχρι την έκρηξη του αμερικάνικου εμφύλιου πολέμου το 1861, αναφέρονται φρικιαστικά γεγονότα για τη μεταχείριση μαύρων δούλων στις φυτείες των νότιων πολιτειών της Αμερικής.
Σε όλη τη διάρκεια του δουλεμπορίου, το οποίο απέφερε τεράστια κέρδη στις κοινωνίες των Ευρωπαίων εποίκων στην Αμερική, προσπάθησαν διάφοροι θεολόγοι να εξηγήσουν ότι η δουλεία είναι συμβατή με τη χριστιανική θρησκεία, π.χ. ότι «οι μαύροι άνθρωποι είναι διασταύρωση του Κάιν με θηλυκό πίθηκο», άρα ευτελές βιολογικό είδος. Αυτά από τον θεολόγο-ιεραπόστολο Thomas Thompson (σε μονογραφία του στα τέλη του 18ου αιώνα), από τον καθηγητή Charles Caroll («The Negro a beast», 1900) κ.ά.–
–
–
Billie Holiday, Strange Fruit Lyrics
Songwriters: Dwayne P. WIGGINS, Maurice PEARL and Lewis ALLAN
Southern trees bear a strange fruit,
Blood on the leaves and blood at the root,
Black bodies swinging in the southern breeze,
Strange fruit hanging from the poplar trees.
Pastoral scene of the gallant south,
The bulging eyes and the twisted mouth,
Scent of magnolias, sweet and fresh,
Then the sudden smell of burning flesh.
Here is fruit for the crows to pluck,
For the rain to gather, for the wind to suck,
For the sun to rot, for the trees to drop,
Here is a strange and bitter crop.
Billie Holiday, Παράξενα Φρούτα (στίχοι)
Τα δέντρα του Νότου έχουν παράξενα φρούτα,
Αίμα στα φύλλα και αίμα στη ρίζα,
Μαύρα κορμιά αιωρούνται στην αύρα του νοτιά,
Παράξενα φρούτα κρέμονται από τις λεύκες.
Βουκολική σκηνή του γενναίου νότου,
Μάτια πεταγμένα από τις κόγχες τους, στριμμένα στόματα,
Άρωμα από μανόλιες, γλυκό και φρέσκο,
Και τότε ξαφνικά μυρωδιάκαμμένης σάρκας.
Εδώ είναι τα φρούτα για να κόψουν τα κοράκια,
Να τα μαζέψει η βροχή, να τα ρουφήξει ο άνεμος,
Να τα σαπίσει ο ήλιος, να τα ρίξουν τα δέντρα,
Εδώ είναι μια παράξενη και πικρή σοδειά.
via,
Triangular trade,
Triangular Trade
Ο Tαραντίνo και η κρίση του Αμερικάνικου Νότου
εικονογράφηση μέσω Google
Short Link: http://wp.me/pcPJ9-OF
–
–
–
–
18 Νοεμβρίου, 2012
Οι στάχτες της Άντζελα
Posted by walk2geographies under -Alan Parker,-Angela's Ashes,-παραβολές,-παραγκουπόλεις,-πνευμονία,-φτώχεια,-φυματίωση,-χωρίς λόγια,-ύφεση,-Βόρεια Ιρλανδία,-Ευρωπαϊκή Μετανάστευση,-Ιρλανδία,-Μεγάλη Ύφεση,-Νέα Υόρκη,-Οι Στάχτες της Άντζελα,-Πανικός,-από την ταινιοθήκη μας,-ανεργία,-βία,-βιομηχανική επανάσταση,-γυναίκες,-η φτώχεια είναι η μεγαλύτερη βία,-καπιταλισμός,-κινηματογράφος,-κληρικοί,-κοινωνικός έλεγχος,-κοινωνικός αποκλεισμός,-κοινωνικές τάξεις,-κοινωνικές ανισότητες,-μετανάστες,-μετανάστευση,-μικτοί γάμοι | Ετικέτες: -A Tree Grows In Brooklyn,-Alan Parker,-Amérique,-America,-Angela's Ashes,-Angleterre,-Archibald Joseph Cronin,-art,-Éire,-Betty Smith,-Brooklyn,-chômage,-Cinéma,-classes sociales,-contrôle social,-crise financière,-dépression,-Elia Kazan,-England,-European Migration,-exclusion sociale,-femmes,-Frank McCourt,-Frank McCourt (19 Αυγούστου 1930-19 Ιουλίου 2009),-Grande Dépression,-Great Depression,-immigrants,-immigration,-immigrés,-inequalities,-IRA,-Ireland,-Irlande,-Irlande du nord,-Ευρωπαϊκή Μετανάστευση,-la pauvreté est la plus grande violence,-Les Cendres d'Angela,-Limerick,-London,-Londres,-marginality,-marginaux,-mariages mixtes,-migration,-Migrations Européennes,-mixed marriages,-movies,-New York,-no comments,-Northern Ireland,-panic,-panique,-pauvreté,-pneumonia,-pneumonie,-poverty,-poverty is the bigger violence,-sans commentaires,-Seferis,-shacks,-Shakespeare,-shantytowns,-slums,-social classes,-social control,-social exclusion,-tuberculose,-tuberculosis,-unemployment,-women |Σχολιάστε
–
–
Με αφετηρία την best seller ομώνυμη αυτοβιογραφία του Ιρλανδού μετανάστη Frank McCourt (19 Αυγούστου 1930-19 Ιουλίου 2009), οι «Στάχτες της Άντζελα», η ταινία του Alan Parker (1999) παρακολουθεί τον νεαρό Frankie και την οικογένειά του καθώς προσπαθούν να ξεφύγουν από την ενδημική φτώχεια του προπολεμικού Limerick. Στην ταινία, όπως και στο βιβλίο έχουν κρατηθεί τα πραγματικά ονόματα των ηρώων.
Η ταινία αρχίζει το 1935 με την οικογένεια στο Μπρούκλιν. Ύστερα από το θάνατο μιας από τις αδελφές του Frankie, βρέφους ακόμη, επιστρέφουν στην Ιρλανδία, για να βρουν μια κατάσταση ακόμα χειρότερη.
(μεγαλώστε)
Στο βιβλίο, ο προτεστάντης πατέρας του Frankie, αφού είχε υπηρετήσει στον IRA, έφυγε για την Αμερική, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε την καθολική Angela Sheehan, από το επίσης καθολικό και «επαρχιώτικο» Limerick της Ιρλανδίας. Η Angela γεννάει το ένα παιδί μετά το άλλο, τα οποία είναι στο θρήσκευμα καθολικά.
Το ένα πέθανε βρέφος ακόμη, άλλα δύο δίδυμα πέθαναν από πνευμονία. Οι συγγενείς κανονίζουν την επιστροφή της οικογένειας στην Ιρλανδία.. Τα στοιχειωμένα απομνημονεύματα του Frank McCourt κέρδισαν το Pulitzer.
Ζητείται βοήθεια – Δεν μας χρειάζονται Ιρλανδοί (μεγαλώστε)
Η ταινία εξιστορεί σκηνές από την παιδική ηλικία του συγγραφέα αρχικά στην Νέα Υόρκη και ύστερα το Limerick στην Ιρλανδία. Ο McCourt εικονογραφεί μια βάναυση και οδυνηρή εικόνα των παιδικών χρόνων του, όταν το φαγητό σπάνιζε στο τραπέζι, και τα παιδικά μποτάκια και τα παλτά ήταν πολυτέλεια.
ο Frankie, λίγο πριν τον δείρει ο δάσκαλος (μεγαλώστε)
Με μια μελωδική ιρλανδική φωνή που καλύπτει με ένα συχνά ευγενές αλλά και πικρό χιούμορ το άφατο, ο συγγραφέας θυμάται τον αλκοολικό, δύστροπο αλλά και αξιαγάπητο πατέρα του, που έπινε μονίμως τα λίγα χρήματα που είχε η οικογένεια. Εξιστορεί την απώλεια των αδελφών του από την ασθένεια και την πείνα, μιλά για την υπερήφανη μητέρα του, που αναγκάζεται να ζητιανεύει, περιγράφει τη δυσωδία των λυμάτων έξω από τη είσοδο του σπιτιού.
Μία απί τις αφίσες της ταινίας (μεγαλώστε)
Καθώς ο McCourt φτάνει στην εφηβεία, ανακαλύπτει την ντροπή της φτώχειας μαζί με τη μαγεία του Shakespeare, τα μυστήρια του φύλου και το φλερτ με το θάνατο, αλλά και την πανίσχυρη ιρλανδική καθολική εκκλησία που δεν συγχωρεί. Πρόκειται για μια δυνατή και συνάμα σπαρακτική ωδή στην ανθεκτικότητα και την αποφασιστικότητα της νιότης.
πηγές-σημειώσεις :
– παρόμοιο κλίμα στα πολυάριθμα βιβλία του Archibald Joseph Cronin (19 Ιουλίου1896–6 Ιανουαρίου 1981) και της Betty Smith (Elisabeth Wehner, 15 Δεκεμβρίου 1896- 17 Ιανουαρίου 1972). Κάποια από αυτά έγιναν ταινίες. Η Betty Smith δημοσίευσε το 1943 το: A Tree Grows In Brooklyn, και το 1945 ο Elia Kazan το έκανε ταινία.
–
Short Link: http://wp.me/pcPJ9-So
–
–
–
–
If you like, please share: