Τα σταφύλια της οργής (1940)

.

The Grapes of Wrath (1940)
Les Raisins de la Colère (1940)

http://www.dailymotion.com/video/xijbu6_%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%AE%CF%82-1940_shortfilms

via

Από το Βιβλίο του Τζον Στάινμπεκ (1902-1968), Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1962— From the Book of John Steinbeck (1902-1968), Nobel Prize for Literature in 1962— Du livre de John Steinbeck (1902-1968), Prix Nobel pour la Littérature en 1962.

.

Short Link: http://wp.me/pcPJ9-1ee

.

 

Πόσο Μακριά Ακόμα;(in English, Greek subtitles)

Η ταινία έχει διάρκεια 40 λεπτά — The film lasts 40 minutes — Le film dure 40 minutes

How Much Further? (Video in English)

C’est encore loin? (in English, Greek subtitles)

Γυρισμένο στην Αθήνα μεταξύ Οκτωβρίου 2011 και Φεβρουαρίου 2012, εν μέσω της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής αναταραχής, το ντοκιμαντέρ δίνει βήμα στις φωνές εκείνων που έχουν εγκαταλείψει το Αφγανιστάν, τη Σομαλία ή το Σουδάν ελπίζοντας να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη.
Μετά από μήνες ή ακόμη και χρόνια στο δρόμο, φτάνουν στην Ελλάδα, μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός αντιμετωπίζει το πλήρες βάρος της οικονομικής κρίσης και τα συστήματα ασύλου και υποδοχής είναι εντελώς δυσλειτουργικά. Οι περισσότεροι άνθρωποι δε βλέπουν άλλη επιλογή από το να πάρουν να το δρόμο και πάλι με την ελπίδα να φτάσουν σε μια χώρα που θα μπορεί να τους δεχτεί και να εξετάσει το αίτημά τους για άσυλο. Αλλά, από τη στιγμή που έχουν εισέλθει στην Ελλάδα, είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να εγκαταλείψουν τη χώρα λόγω των ευρωπαϊκών πολιτικών που τους εγκλωβίζουν νομικά στην Ελλάδα.
Το ντοκιμαντέρ είναι ο καρπός της συνεργασίας μεταξύ ECRE (European Council on Refugees and Exiles), του Ελληνικού Φόρουμ Προσφύγων ( Greek Forum of Refugees) και του κινηματογραφιστή Matthias Wiessler, και υποστηρίζεται από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για την Ενσωμάτωση και τη Μετανάστευση (EPIM).

Μετά από τις ταυτόχρονες πρεμιέρες στις Βρυξέλλες και Αθήνα για την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων (20 Ιουνίου), το «Πόσο Μακριά Ακόμα;» έχει ήδη παρουσιαστεί σε 2 άλλες προβολές μέχρι στιγμής, στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκής Πολιτικής και στους μαθητές του Δικτύου Οδυσσέας στο Θερινό Σχολείο Ευρωπαϊκού Δικαίου και Πολιτικής για τη Μετανάστευση και το Άσυλο.
Αυτοί οι άνδρες, οι γυναίκες και οι οικογένειες έχουν, ως επί το πλείστον, ξοδέψει όλες τις οικονομίες τους για το μακρύ ταξίδι τους, το οποίο τους οδήγησε στην Ευρώπη, με τους περισσότερους ανθρώπους να πληρώνουν λαθρεμπόρους να περάσουν τα σύνορα. Μπορούν να βρεθούν σε μεγάλη ένδεια στην Αθήνα, η οποία έχει μόλις 1.000 θέσεις υποδοχής για πάνω από 9.000 αιτούντες άσυλο το 2011 και μόνο. Με καμία ελπίδα να φύγουν από την Ελλάδα νόμιμα και με ασφάλεια, χωρίς την ελπίδα της ζωής με αξιοπρέπεια στην Ελλάδα, χωρίς ελπίδα επιστροφής στις χώρες τους και σε ένα ευμετάβλητο περιβάλλον γεμάτο από κοινωνικές εντάσεις και με την ξενοφοβία σε άνοδο, μαζεύονται όπου μπορούν και περιμένουν ελπίζοντας να βρούνε έναν τρόπο να φύγουν.
Το ‘Πόσο Μακριά Ακόμα;’ (How Much Further?) είναι μια «ταινία δρόμου» τοποθετημένη στην Αθήνα. Από κρυμμένα διαμερίσματα, κατοικίες κοινοτήτων των προσφύγων και δημόσια πάρκα, οι πρόσφυγες μας λένε τις ιστορίες τους για το πώς ζουν και παρουσιάζουν τις λύσεις τους. Εκπρόσωποι από αρμόδια θεσμικά όργανα, πολιτικοί και εκπρόσωποι οργανισμών προσθέτουν σχόλια και τις λύσεις τους για την κρίση.

http://www.ecre.org/component/content/article/67-films/288-how-much-further.html
Source video:
http://vimeo.com/46319686
The source video is uploaded to vimeo with a public Attribution-NonCommercial 3.0 Unported (CC BY-NC 3.0) Creative Commons License by its creator Matthias Wiessler

Category: Nonprofits & Activism

License: Standard YouTube License

Short Link: http://wp.me/pcPJ9-ON

–

–

Πόσο Μακριά Ακόμα;(in English, Greek subtitles)

 

Βίαιος Αύγουστος: οι ανθελληνικές ταραχές στο Τορόντο, 1918

Violent August: The 1918 Anti-Greek Riots in Toronto – Documentary Film

Août Violent: Les Émeutes anti-Grec à Toronto en 1918 – Film Documentaire

Μια ζεστή νύχτα του Αυγούστου, όχι και τόσο πολύ καιρό πριν και για τις επόμενες τέσσερις συνεχόμενες νύχτες, οι καλοί πολίτες του Τορόντο «τα πήραν» και πυροδότησαν τη μεγαλύτερη εξέγερση στην ιστορία της πόλης και μία από τις μεγαλύτερες ανθελληνικές ταραχές στον κόσμο.
Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί τους Έλληνες; Ποιες ήταν οι συνέπειες; Γιατί, μέχρι σήμερα, αυτό το απίστευτο περιστατικό έχει ξεχαστεί;
Η ταινία «Βίαιος Αύγουστος» ενσωματώνει λεπτομερείς συνεντεύξεις με ιστορικούς αλλά και μέλη των οικογενειών των πληγέντων, διερευνά τα αίτια της εξέγερσης και εξιστορεί τα γεγονότα με κάθε λεπτομέρεια. Χρησιμοποιεί πραγματικές φωτογραφίες αρχείου, δημοσιεύματα εφημερίδων και επίκαιρο υλικό αναπαράστασης και ξαναζωντανεύει ανθρώπους, τόπους και γεγονότα.
Η ταινία «Βίαιος Αύγουστος» αποκαλύπτει τις κοινωνικές συνθήκες και τα κίνητρα των εξαγριωμένων βετεράνων του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, που ξεκίνησαν τις ταραχές και τη θέση της μικρής κοινότητας των Ελλήνων μεταναστών και εστιατόρων, που άθελά τους υπήρξαν το έναυσμα για τη βία. Η ταινία προσφέρει ένα ισχυρό και συγκλονιστικό παράδειγμα για το πώς ένα φοβερό κλίμα ρατσισμού και αγανάκτησης, μετατράπηκε σε ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί με την παραμικρή πρόκληση.

On a hot August night, not all that long ago and for the next four consecutive nights the good citizens of Toronto went crazy and ignited the largest riot in the city’s history and one of the largest anti-Greek riots in the world.
Why did it happen? Why the Greeks? What were the consequences? Why, until now, has this incredible incident been forgotten? Incorporating detailed interviews with historians and family members of those affected, Violent August explores the causes of the riot and chronicles the events in detail. Using actual archival photos, newspaper reports and representational newsreel footage, the documentary brings the people, places and incidents vividly to life.
Violent August reveals the social conditions and motives of the enraged WW1 veterans who started the riots and the position of the small community of Greek immigrants and restaurant operators who unwittingly became the lightening rod for the violence. The film provides a powerful and shocking example of how a festering climate of racism and resentment became a ticking time bomb primed to explode at the slightest provocation.
—
Produced, Written and Directed by: John Burry
Associate producer: Lynne Thorogood-Burry
Edited by Pete Raekelboom
FEATURING:
Prof. Thomas Gallant, Chair, Modern Greek History, University of California San Diego
Prof. Yiorgios Anagnostou, Associate Professor, Modern Greek and American Ethnic Studies, Ohio State University.
J.L. Granatstein
celebrated author and military historian.
A BURGEONING COMMUNICATIONS FILM PRODUCED WITH FUNDING FROM THE OMNI INDEPENDENT PRODUCERS FUND.

Άλλες Πηγές — Other Sources — Autres Sources
1.- “The 1918 Anti-Greek Riot in Toronto.”, Synopsis, Thomas W. Gallant, George Treheles, and Michael Vitopoulos
2.- 1918 anti-Greek riot a dark episode in Toronto’s history
3.- The 1918 anti-Greek riot in Toronto: A lecture by Professor Thomas Gallant

Επίσης: Βίαιος Αύγουστος: Τα πογκρόμ εναντίον Ελλήνων μεταναστών στο Τορόντο (1918)
Τον Αύγουστο του 1918 ένα πλήθος 50.000 Καναδών επιδόθηκε για μέρες σε ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των Ελλήνων μεταναστών του Τορόντο. Το αποτέλεσμα αυτού του ρατσιστικού πογκρόμ ήταν ο τραυματισμός αρκετών ανθρώπων από κάθε πλευρά, πιθανόν περί τις 50.000  (πολίτες, αστυνομικοί και διαδηλωτές) και υλικές ζημιές 1.000.000 $ Καναδά.
Παρά τα όσα γράφονται από ‘δώ κι από ‘κει, ΝΕΚΡΟΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ.
Οι αφορμές ήταν πολλές. Για χρόνια οι Έλληνες μετανάστες, μικροϊδιοκτήτες και εργαζόμενοι κυρίως στον επισιτισμό (Greek restaurants) αποκαλούνταν από τους ντόπιους «slackers», δηλαδή «τεμπέληδες» επειδή κατά τους ρατσιστές απέφευγαν τις βαριές δουλειές του φορτοεκφορτωτή, του ξυλοκόπου ή του βιομηχανικού εργάτη και δούλευαν σαν μάγειροι, ψήστες, σερβιτόροι ή υπάλληλοι εμπορικών καταστημάτων.
Ακολούθησε μια σειρά από γεγονότα όπως οι καλές σχέσεις του τότε πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου με το Γερμανό Κάιζερ, η ουδετερότητα που τήρησε η Ελλάδα στις αρχές του Α’ παγκοσμίου πολέμου, καθώς  και η άρνηση των Ελλήνων μεταναστών να καταταγούν στον Καναδικό στρατό, που όξυναν τις ρατσιστικές αντιλήψεις σε βάρος τους.
Επιστρέφοντας οι 10.000 χιλιάδες των βετεράνοι Καναδοί από τη σφαγή των χαρακωμάτων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί απ’ αυτούς ανάπηροι και σε άθλια οικονομική κατάσταση, βρήκαν τους Έλληνες μετανάστες που αποτελούσαν το 0,5% του πληθυσμού της πόλης, να ευημερούν έχοντας στην κατοχή τους το 35% των μικρομεσαίων καταστημάτων.
Τον Αύγουστο του 1918, 10.000 βετεράνοι Καναδοί διαδήλωσαν στους δρόμους συνεπικουρούμενοι από 40.000 Καναδούς πολίτες. Οι πολυήμερες διαδηλώσεις συχνά εξετράπησαν σε πογκρόμ σε βάρος μαγαζιών και σπιτιών μεταναστών με την αστυνομία στην καλύτερη περίπτωση θεατή, ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου Καναδοί αστυνομικοί έπαιρναν ενεργά μέρος στο πογκρόμ σε βάρος των Ελλήνων μεταναστών.
Οι μνήμες του ρατσιστικού πογκρόμ της πόλης έχουν μετατραπεί σήμερα σε φιέστα όπου αντί-ρατσιστές συγκεντρώνονται στις συνοικίες των Ελλήνων μεταναστών και τρώνε μαζικά greek souvlaki, tzatziki, mousaka κλπ μεσογειακά εδέσματα.
Οι συγκρίσεις με τα σημερινά πογκρόμ μεταναστών σε Αθήνα και Πάτρα με την ανάλογη στάση της αστυνομίας και κάποιων «πολιτών» είναι αναπόφευκτες.
Για το γεγονός έχει γυριστεί ντοκυμανταίρ με βίντεο από σκληρές εικόνες της εποχής που κυκλοφορεί σε dvd με υπότιτλους στα ελληνικά με τον τίτλο «Violent August».

–

 

Η συμβολή των αλλοδαπών στο δημογραφικό δυναμισμό της Ελλάδας

Βύρων Κοτζαμάνης, Μαρί-Νοέλ Ντυκέν

Περίληψη: Η Ελλάδα έχει δεχθεί την τελευταία εικοσαετία πλήθος αλλοδαπών προερχομένων τόσο από ευρωπαϊκές χώρες όσο και από χώρες της Ασίας και της Αφρικής και οι μη έχοντες ελληνική υπηκοότητα και διαμένοντες στην χώρα μας εκτιμάται ότι υπερβαίνουν πλέον
το 1 εκατομμύριο (10% του συνολικού πληθυσμού). H συμβολή των αλλοδαπών στη μεταβολή του πληθυσμού της χώρας μας ήταν καθοριστική την εικοσαετία 1991-2010 καθώς η συνολική αύξηση του μόνιμου πληθυσμού ανήλθε σε 1.112.000 άτομα (εκτίμηση ΕΛΣΤΑΤ) και το ισοζύγιο γεννήσεις-θάνατοι ήταν πλεονασματικό κατά μόνον 405.000 άτομα1. Ενώ όμως η αύξηση του πληθυσμού μας την τελευταία εικοσαετία αποδίδεται κυρίως, έμμεσα ή άμεσα, στους αλλοδαπούς και πληθώρα άρθρων και μελετών στην ελληνική βιβλιογραφία πραγματεύονται από πολλαπλές οπτικές γωνίες τα της μετάβασης της χώρας μας από παραδοσιακή χώρα εξαγωγής μεταναστών σε χώρα υποδοχής, ελάχιστα είναι εκείνα που εξετάζουν, τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, την συμβολή των αλλοδαπών στην μεταβολή του συνολικού πληθυσμού και των ηλικιακών δομών του, ως και τις επιπτώσεις στην γεννητικότητα και την θνησιμότητα2. Στο άρθρο αυτό θα επιχειρήσουμε, με βάση τα στοιχεία γεννήσεων και θανάτων που αναφέρονται στην εξαετία 2004-20093 να αναδείξουμε την συμβολή αυτή των αλλοδαπών στις δυνάμεις φθοράς και ανανέωσης του πληθυσμού της χώρας τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο.
Από την ανάλυσή μας προκύπτει ότι η συμβολή των αλλοδαπών τα τελευταία χρόνια —σαφώς διαφοροποιημένη χωρικά—  είναι καθοριστική για την δημογραφική μας ισορροπία τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, και όλα δείχνουν ότι, αν δεν υπάρξουν  συνταρακτικές αλλαγές, θα συνεχίσει να είναι και την επόμενη δεκαετία.

Διαβάστε εδώ το πλήρες κείμενο: DemoNews n° 19 – Η συμβολή των αλλοδαπών στο δημογραφικό δυναμισμό της Ελλάδας

Οπτικοακουστικό υλικό ( Η δημογραφική μετάβαση ):  Δείτε   ή  κατεβάστε το αρχείο.

.

Short Link: http://wp.me/pcPJ9-KZ

.

.

–

–

–